YAKAMOZ SATIRLAR

YAKAMOZ SATIRLAR

HAYAT DEDİĞİN (Kısım-1)

Pamuk İpliğine bağlı hayatlarımız… Hislerimiz, aşklarımız, duygularımız…Çok çabuk kırıyor, kırılıyoruz.Sevinçlerimiz bile kısa.Gözyaşlarımız ne günler, gecelerce.

Umut denen ipin ucu bucağı nerede? Sıkı sıkıya tutunsam ellerine, bir fısıltın yeterdi yüreğime değmeye. Sorsan   herkes yaralı en derinlerde.  Sahi saramaz mıyız çok istesek de? Oysa bir gülüşünde saklıydım, peşin sıra hayallerim dizili, ilmek ilmek  boynunda .

Dokunsan,  hissetsen   oradayım işte…“Sevdiğin kadar  sevilirsin!” diyor, Hayat. Dengesi şaşmış bu kefenin .

Benden tarafa ne varsa neden hep az? Bir yanım umut kırıntılarım, diğer kefede kırık tebessümler. Oysa ne hayallerle doldurur insanoğlu heybesini …Bir tutam koparsam hayattan, Yol olur, Dua olur, Arş-ı Alaya uzanan.Aminlere karışır da geri gelir duam…

Aşıma, ekmeğime doğrasam, Serin suyuna öylece dalsam, Kalbime saplanan onca hançere aldırmadan…

HAYAT DEDİĞİN (Kısım-2)

Kapı aralık gir içeri özlenensin en nihayetinde …Yalın ayaksın ıslak bakışların hala aynı değişmemiş, eskimemiş zaman, tozunu alıp götürmemiş gözlerinden . Bakma Çocuk! Bakma öyle!

 Sen değişmedin  belki ama ben değiştim. Önce büyüdüm, saçlarım başladı kararmaya , güneş sarısı değildiler belki ama kül rengiydi, yanmışlığım, yalnızlığım ordan mı gelir ki? Sahi nereden geldi de gitmiyor. Bilemedim.Sonra duygularım başladı körelmeye , artık öyle olur olmaz ağlamıyorum.Beyazlarım var artık sayıca üstün gelen yıldızlar serpiştirdi gökyüzünden besbelli…

Çok bakmam sanırdım gökyüzüne şimdilerde durağım oldu serzenişlerime… Sahi sana ne derlerdi ağlardın çocuk? Sulugöz…Küçüklükten konulan etiketin  son kullanma tarihi geçmedi mi hala be küçüğüm?

Başı bozuk bu düzenin kuralı çocuk, en iyisi susmak… Kimseyi suçlamıyorum. Hala masum bakışlarınla bi sen varsın beni bırakmayan, bırakma da zaten! Gökyüzüm sen! Umudum sen! Hayallerim sen! Geç kalınmış mutluluğumda hep eksik sen çocuk!